Za nas koji živimo u Republici Srpskoj, kanjon Tare nije samo najveći u Evropi ili drugi u svjetu, planinska ljepotica ili “suza Evrope”. Kanjon Tare je i crnogorska, ali i naša “suza Evrope”. Tačnije, već decenijama unazad ona je i prirodna granica između dvije teritorije, a danas države - Bosne i Hercegovine i Crne Gore. Posljednja trećina kanjona pripada objema državama i upravo na toj dionici od aprila do oktobra održava se najveći broj rafting spustova.

Zašto ovo potenciram? Vjerovali ili ne, u godini pandemije, kada su se granice između ex yu republika zatvarale i otvarale na svaka 2-3 mjeseca i kada smo tokom ljeta bili otvoreni samo za goste iz Srbije, Crne Gore, Slovenije i Hrvatske, susreo sam se sa saznanjem da mnogi gosti žele, ali ne planiraju da dođu na rafting, jer misle da je kanjon Tare isključivo u Crnoj Gori, koja je za sve njih držala zatvorene granice. U početku sam mislio da je to slučajnost, i da su to usamljeni slučajevi, a onda se ta dezinformacija širila gore nego virus koji je nevidljivo vrebao.   

Cjeli naš tim dobio je zadatak da potencira tačnu informaciju, kako među gostima koji su već bili u kampu, tako i onima koji bi pozvali i raspitivali se o opcijama ljetovanja. Šta god da su gosti tražili mi smo nalazili način da im "provučemo kroz uši" za nas tako važnu informaciju – činjenicu da je Tara i naša “suza Evrope” i da mi u tom kanjonu već dvije decenije vozimo goste na rafting.

Malo je poznato, ali nekada je rafting postojao samo na rijeci Drini, i to sa drvenim splavovima, a kroz kanjon Tare vršeno je samo triftanje balvana, sve do 1970. godine. Danas splavarenje (rafting) u kanjonu Tare predstavlja spoj nezaboravne avanture i aktivnog odmora koji je za svakog čovjeka doživljaj koji se pamti i prepričava.

Rijeka Tara izvire u Crnoj Gori, ispod planine Komovi, i nastaje od dvije male rječice – Opasnice i Veruše. Kanjon se nalazi na sjeverozapadu Crne Gore i dugačak je oko 149 km, sa dubinom koja dostiže od 1000 do 1300 metara. Po dubini je drugi kanjon u svijetu, poslije kanjona Kolorado u SAD-u, što ga čini najdubljom i najoštrijom riječnom dolinom u Evropi.

Da, istina je da je Tara najduža crnogorska rijeka. Čak 2/3 kanjona se nalazi isključivo u Crnoj Gori, dok je poslednjih 50km kanjona, Tara prirodna granica BIH i Crne Gore i pripada objema državama. U poređenju sa pustoši velikog kanjona Kolorado, kanjon Tare djeluje kao prašumsko područje. U njemu preovladava svijetlo zelena boja bujnog listopadnog rastinja i tamno zelena boja četinara. Rijeka Tara prima svoje pritoke najvećim dijelom sa planina Komova, Sinjevine, Durmitora i Ljubišnje. Na Šćepan Polju - graničnom prijelazu između Crne Gore i Bosne i Hercegovine, Tara se sastaje sa rijekom Pivom čineći moćnu modrozelenu rijeku Drinu. Odatle nekih 5km niz Drinu sa desne strane nalazi se i naš rafting kamp Highlander. :)

17. januara 1977. godine UNESCO-vim programom rijeka Tara i njen kanjon uvršteni su na listu „Čovjek i biosfera” u svjetske ekološke rezerve biosfere, a 4. septembra 1980. godine u sklopu Nacionalnog parka „Durmitor“ proglašeni su za „Svjetsku baštinu prirodnih dobara UNESCO-a”, pritome ispunjavajući istovremeno čak tri uslova: geološki, hidrološki i biološki fenomen.

Taru su istraživali brojni stručnjaci i dosadašnja istraživanja su utvrdila da se ovdje nalazi značajna koncentracija endemičnih vrsta biljaka i insekata, a u samom kanjonu čak preko 80 pećina koje do sad nisu detaljno istražene. U nekim od ovih pećina utvrđeno je postojanje kulturnih slojeva, što je nesumnjiv dokaz da je u njima obitavao praistorijski čovjek.

Malo je poznato, ali bistra, zelena voda Tare spada u A kategoriju, što znači da je pitka cijelim svojim tokom (to je izuzetna rijetkost i morate je probati). Daruje pejzažu kanjona svježinu, blistavost i pokret u impresivnom dizajnu riječnog korita sa svojim bukovima, vodopadima, pritokama i drugim prirodnim fenomenima koji se samo ovdje mogu naći.

Ako nam ne vjerujete koliko je čarobna, posjetite nas i sa ponosom ćemo vam pokazati našu “suzu Evrope”!