Planina i Nacionalni Park „Durmitor“

Još jedna specifičnost je vezana za Durmitor. U skladu sa njegovim visprenim narodom i njihovom rječitošću, maštom, duhom i epskom kulturom, sve te durmitorske krasote imaju neku svoju legendu, neobičnu priču, neki čudesan mit praćen epskom pjesmom.

Vjeruje se da porijeklo imena Durmitor seže još u doba kada su Kelti živjeli na prostoru Balkana. Smatra se da su ga oni nazvali „dru mi tore" što bi u prevodu značilo – „planina puna vode".

Kako bi se sačuvala sva ta autentična prirodna ljepota planine Durmitor i njenog okoliša, 1952. godine formiran je Nacionalni park Durmitor. NP Durmitor prostire se na 39.000 hektara i obuhvata sam masiv planine Durmitor i kanjone rijeka Tare, Drage, Sušice i Komarnice.

Nacionalni park Durmitor 1980. godine uvršćen je u „Svjetsku kuturnu i prirodnu baštinu", što je najveći stepen zaštite na planetarnom nivou. Tri godine ranije rijeka Tara i njen kanjon postali su dio UNESKO-ve svjetske ekološke rezerve biosfere.

Durmitor na karti

Durmitor je zauzeo položaj na sjeveroistoku Crne Gore. On je i najviša planina u CG. Njegov najviši vrh Bobotiv kuk dosegao je visinu od 2.523 metra. Inače, na vrlo malom prostoru Durmitor ima ukupno 48 vrhova viših od 2.000 metara. Njihova podnožja krasi čak 18 ledničkih jezera. Središnjim dijelom Durmitora na oko 1.500 metara nadmorske visine dominira široka i prostrana Jezerska visoravan.

Stručnjaci su na Durmitoru pobrojali i više od 200 jama i pećina, od kojih većina nije ni istražena. Posebno se izdvaja Ledena pećina zavučena u stijeni ispod vrha Obla Glava. Ulaz je strm od snijega i leda, pa se u nju može spustiti samo pomoću konopca. U prostoru dužine 40 i širine 20 metara dominiraju veličanstveni stalaktiti i stalagmiti, oblikujući neobične figure. Zbog tih zaleđenih ukrasa i leda koji se nalaze u njoj ona je i nazvana Ledena pećina.

Nacionalni park Durmitor je u početku obuhvatao uže područje planine, ali se kasnije proširio i na vijugavi kanjon rijeke Tare. Kada se gleda na mapi NP Durmitor sada oblikom podsjeća na neku sjekiru, a dugački kanjon Tare joj je drška.

Biljni i životinjski svijet Durmitora

Botaničari su nakon više godina istraživanja biljnog svijeta na Durmitoru ustanovili da ovdje raste više od 1.600 biljaka i da je veliki broj endemskih vrsta, koje nigdje više ne rastu. Kako su mnoga područja, prije svega zimzelene šume, poslednjih sto godina zaštićene od sječe, na Durmitoru se posebno izdvaja netaknuta šuma crnog bora u kojoj se mogu naći pojedina stabla visoka i iznad 50 metara i stara više stotina godina. Ono što je zanimljivo za Durmitor, a ne sreće se na drugim planinama, jeste da je na nekoliko mjesta iznad četinarskih šuma izrasla bukova, listopadna šuma. Ovo je vrlo neobično imajući u vidu da listopadne šume uglavnom rastu u nižim predjelima i ispod četinarskih.

Nacionalni park Durmitor je kuća mrkog medvjeda, sivog vuka, lisice, evropske divlje mačke, divlje svinje, jazavca, vjeverice, zeca, nekoliko vrsta žaba... Šumski mrav je na Durmitoru i zakonom zaštićen. Zabilježeno je i 130 vrsta ptica od kojih su posebne rijetke grabljivice poput surog orla, sivog sokola, jastreba, tu su i tetrijeb, jarebica, djetlić, sjenica, žuna...

Kako je prostor nacionalnog parka oduvijek bio naseljen, osim visina iznad 1.500 metara, poslednjih decenija vodi se računa koliko se drva posiječe za ogrijev domaćinstava, koliko se ubere jestivih gljiva i ljekovitog bilja, kako se ne bi desilo da se pojedine biljne vrste iskorijene.

JEZERA NA DURMITORU – „GORSKE OČI"

Posebnu ljepotu Durmitoru daju njegova brojna, „biserna" jezera. Nastala su vjekovnim djelovanjem lednika, koji su u podnožjima planinskih vrhova izdubljivali doline. U njih su se slivale kišnice i otopljeni snijeg sa stjenovitih vrhova i tako su nastajala jezera. Zovu ih i „gorske oči", što je inače naziv za sva lednička jezera, formirana pri vrhovima planina. Durmitor ima čak 18 svojih modro plavih i „smaragdnih" „gorskih očiju".

Svakako najpopularnije, ali i najveće durmitorsko jezero je Crno jezero. Ono je zbog svog položaja, koje je udaljeno svega dva kilometra od naselja Žabljak, i najposjećenije jezero. Duboko je nevjerovatnih 49 metara. Najdublje je od svih durmitorskih jezera. Okružuje ga gusta četinarska šuma, a iznad njega se izdiže planinski vrh Međed. Status zaštićenog prirodnog dobra Crno jezero je dobilo još 1907. godine.

Poput Crnog i Zminje jezero se ušuškalo među omorike, potpunu skriveno od ljudskih puteva, samo se nad njim nadvija vrh Crvena greda.

Sušičko jezero je okruženo šumom crnog bora, koja je izrasla na strmim liticama, pa se presijava na kristalno čistoj površini jezera. Nalazi se na dnu kanjona rijeke Sušice, koja je inače ponornica. Sušičko jezero je periodično, što znači da nastaje u zimskom periodu i u proljeće kad se topi snijeg i kad ga rječica Sušica napuni. Tokom ljeta bez padavina, ovo jezero kao i Sušica znaju da presuše, pa se na njegovom dnu prostre široka, zelena, cvijetna livada. Zanimljivo je da ta zelena livada mijenja nijanse boje u zavisnosti od toga kako vjetar duva i na koju stranu okrene travu.

Srablje jezero nastanilo se u podnožju vrha Sedlena Greda. To je malo jezerce, svega metar i po dubine, 45 metara dužine i 25 metara širine. Okruženo je visokim kamenjem, a ljudi vole da ga posjećuju i kupaju se u njemu, jer se smatra da ima ljekovita svojstva i liječi kožne bolesti. Da je ljekovito vjeruje se i za Barno jezero. Ono se može i pregaziti, jer je malo i svega metar duboko. Nalazi se blizu Crnog jezera, u sred jedne široke, svijetlo zelene livade, okruženo četinarskom šumom.

Jedna od najinteresantnijih legendi na sjeveru Crne Gore jeste priča o Vražjem jezeru, koje se nalazi blizu sela Novakovići. Nekada davno u njemu je živio crveni krilati konj iz čijih nozdrva je izbijala vatra. Svake noći izlazio je iz jezera i oplođavao kobile, koje su okolo pasle, a onda ih tukao da ne bi rodile njegovo ždrijebe. Jedna kobila mu je pobjegla i oždrijebila Jabučila, koji je posle u narodnim epskim pjesmama opjevan kao čuveni krilati konj vojvode Momčila. Ime je dobilo po drugoj legendi koja kaže da se nakon velikog požara na Jezerskoj visoravni u ovom jezeru nastanio vrag sa vražicom i u njemu sagradio dvorac od ledenih kristala. Kada bi u njemu kakav momak ili djevojka zaplivali, on bi ih zarobio i odvukao na dno jezera u svoj zamak.

Nedaleko od njega, u istom livadskom okruženju je i Riblje jezero, bogato pastrmkom. Jedna stara priča kaže da su italijanski vojnici svojevremeno u njemu upecali dvije ribe dužine od jednog do drugog kraja puta koji vodi do jezera.

Osim ovih, ljepote Durmitora uzdižu i Valovito, Pošćensko, Zminičko, Modro, Zabojsko, Veliko i Malo škrčko jezero, Zeleni vir, Ševarita lokva, Suva lokva i Jablan jezero pored kojeg se u strani izdižu u nebesa visoka stabla jablana. Sva ova durmitorska jezera bogata su ribom, kojoj to nisu izvorna staništa, već su sva poribljena potočnom i kalifornijskom pastrmkom.

STJENOVITI GREBEN DURMITORA – „SOA NEBESKA"

Tri vrha Durmitora, Bobotov kuk od 2.523 metra, Bezimeni vrh od 2.487 metara i Đevojka od 2.440 metara, zbijeni jedan uz drugi, čine najviši stjenoviti greben ove planine, koji su Crnogorci nazvali – „Soa Nebeska". To ime bi se moglo protumačiti kao „podupirač neba". Soa Nebeska izdiže se sa jedne strane iznad Škrčke doline i Škrčkih jezera, a sa druge strane iznad kamenitog masiva Valoviti do.

Bobotov kuk Durmitor

Bobotov kuk je ime dobio po plemenu Bobota, koji su ispod njega imali svoje katune gdje su ljeti istjerivali stoku na ispašu. Kako je to neformalno bio njihov kraj, tako je i vrh dobi ime po njima. Međutim, lokalni stanovnici pričaju da se nekada taj vrh zvao Ćirova pećina, po nekom Ćiri Stijepoviću sa Žabljaka. On je po Durmitoru lovio divokoze, a onda je ispod tog vrha u jednoj maloj pećini napravio čeku. Legenda, kojih ne fali u ovom kraju, kaže da se taj njegov lov nije svidio gorskoj vili zaštitnici divokoza, pa je riješila da ga kazni. Kad je Ćiro došao u lov sa sinom, vila je nanijela maglu oko vrhova Durmitora, a njemu se u toj bjelini učinilo da na kamenjaru vidi divokozu, pa je zapucao i na njegovu nesreću ubio svog sina.

Kao najviša kota u Crnoj Gori Bobotov kuk je inspiracija za osvajanje mnogim planinarima iz regiona, ali i iz cijele Evrope. Na njegovom vrhu mogu se čuti brojni evropski jezici. Kad je vedar dan sa Bobotovog kuka puca pogled na sve okolne grdosije, ali i do Jadranskog mora, zelenila Zelengore u Bosni, pa čak i Rudnika i Kopaonika u Srbiji.

Bezimeni vrh Durmitor

Bezimeni vrh je drugi najviši vrh Durmitora sa 2.487 metara nadmorske visine. Mnogi ga slikovito smatraju za Bobotovog nešto nižeg „brata". Iako su Crnogorci skloni davanju orginalnih i neobičnih naziva, kod bezimenog vrha je očigledno nešto negdje zapelo. Nikako da mu se nadjene neko odgovarajuće ime i tako kako je godinama bio bez imena, ostao je bezimeni vrh.

Đevojka Soa

Kad već Bobotov kuk ima brata, orginalni Crnogorci našli su mu i djevojku. To je treći i najniži vrh iz ove nebeske cjeline. Tako su ga i prozvali Đevojka, pa još dodali i ime Soa. Ovaj vrh visok je 2.440 metara i peti je po visini vrh na Durmitoru.

Prutaš

Posebna atrakcija na planini Durmitor je pogled na vrh Prutaš. Ime je dobio po izrezbarenim vertikalnim linijama na njegovim okomitim padinama, koje podsjećaju na pruće. Vrlo je upečatljivog i neobičnog izgleda, pravo umjetničko čudo prirode. Visok je 2.393 metra, i o njemu se sa koljena na koljeno prenosi legenda o Todoru, Ružici i vilama. Legenda kaže da je na Durmitoru bio jedan lijep, visok i snažana momak Todor, koji je volio mladu Ružicu i ona njega. Gorske vile su bile zavidne djevojci, pa su jednog dana pozvale Todora da dođe kod njih u planinu, da ih gleda dok igraju vilinsko kolo, ali da nikako ne nosi sa sobom oružje. Todor je došao, ali je zaboravio da ostavi kod kuće nož, koji je uvek bio sa njim kada čuva stoku. Kad su to vidjele vile, podigle su ga do oblaka i bacile niz durmitorske litice. Todor je u padu grudima odvalio dio planine, koji se danas zove Gruda i nalazi se nedaleko od Prutaša. Djevojka Ružica od tuge je otišla na planinu, koja danas nosi njeno ime. A ljuti čobani odlučili su da se osvete vilama, pa su uz planinu prislonili dugačke pruteve i vezali vilama kosu dok su spavale. Kada su se probudile sve su kose počupale i od tada ih više niko nije vidio na planini. Legenda kaže da je žuta trava koje ima svuda po Durmitoru zapravo njihova rasuta kosa. A prutevi ostaše naslonjeni na planinu i vremenom se okameniše, tako da planina po njima dobi ime Prutaš.

Savin kuk

Savin kuk (2.313m) je jedan od najposjećenijih i najpoznatijih vrhova Durmitora. Sa njegovih padina spuštaju se skijaške staze, a do skoro samog vrha vozi i žičara. Čuven je po tome da se ovaj vrh ogleda u Crnom jezeru, čineći prelijepu sliku pa svi posjetioci tog kraja žele da uslikaju baš taj neobičan prizor. Ime je dobio po Svetom Savi, za kojeg kažu da je posjećivao planinu Durmitor. Nekih stotinjak metara ispod vrha Savin kuk izvire i Savina voda, za koju se vjeruje da je ljekovita, da pomaže slabovidima i da tjera negativne sile, pa je mnogi za Ivanjdan sipaju u flaše i čuvaju u kući do naredne godine. I ona je ime dobila po Svetom Savi. Prema legendi neki njegov đak je bio žedan, pa je Sveti Sava na zemlji štapom iscrtao krst i tu se kraj kamena pojavio izvor vode.

KANJON TARE

Sa svojih 146 kilometara Tara je najduža rijeka u Crnoj Gori. Dvije trećine je isključivo crnogorska rijeka, ali poslednjih 40 kilometara je međunarodna, jer protiče i kroz Republiku Srpsku, čineći tako prirodnu granicu između CG i BiH. U jednoj dionici svoga puta od nekih 78 kilometara izdubila je kroz planinske vijence svoj prilično dubok kanjon. Njegova prosječna dubina je oko 1.000 metara, a na dijelu kod Obzira šumovite litice se iznad vode izdižu čak 1.300 metara. Smatra se da je to najdublji kanjon u Evropi, drugi po veličini u svijetu nakon Kolorada u SAD. Najvećim svojim dijelom rijeka Tara je dio Nacionalnog parka Durmitor. Takođe je i pod UNESKO-vom zaštitom. Nazivaju je još slikovito i „suza Evrope", jer je bistra i čista kao suza, a njena voda je cijelim tokom pitka.

Kanjon Tare plijeni svojom netaknutom prirodom i tirkiznom vodom koja vijuga između zelenih strmina. Na rijeci Tari se nalazi 69 brzaka i 40 vodopada. Najveći broj brzaka formiran je u njenoj poslednjoj dionici od Brštanovice do Šćepan polja, koja je i najatraktivnija za rafting. Litice kanjona Tare obrasle su crnim borom, hrastom i jasenom. Prolazak i pješačenje kroz borovu šumu smatra se ljekovitim, jer je to prilika da se nadišete aromatičnih mirisa i eteričnih ulja, koje ovo drveće ispušta u vazduh. Rijeka Tara bogata je i ribom, prije svega pastrmkom, lipljanom, mrenom, škobaljem i pešom. Na njoj je vrlo popularan ribolov mušičarenjem, ali ribu nije nimalo lako uhvatiti u toj bistroj vodi.

KANJON NEVIDIO

Kanjon Nevidio je dio rijeke Komarnice na južnoj strani Durmitora. Dugačak je 3,8 kilometara i važi za jedan od najneprohodnijih kanjona u Evropi. Komarnica je inače u početku rijeka ponornica, da bi kasnije svoje korito prosjekla kroz istoimenu dolinu, a onda se kod sela Pošćanja gubi iz vida ulazeći među stijene, odakle i počinje kanjon Nevidio. Upravo zato je i dobio ime Nevidio. Mještani ga nazivaju čak i „Neviđo Bog" aludirajući na to da ga ni Bog unutra nije vidio.

U najširem dijelu kanjon je širok 5 metara, ali je s druge strane prepun tjesnaca i dijelova gdje je širok svega metar, pa i pola metra. Njegova dubina je oko 450 metara. Pojedini njegovi dijelovi su u potpunom hladu i sijenci, jer zbog visokih i okomitih stijena sunce nikada ne prodire do dna. Kanjon je prepun brzaka, bazenčića, vodopada, kaskada, a voda u njemu je izrazito hladna i prozirna. Kako je potpuno skriven i nepristupačan, priroda u njemu je ostala divlja i očuvana.

Danas je kanjoning Nevidio izuzetno popularan, ali zahtjeva da se bude u dobroj kondiciji i snazi. Prvi su kroz njega uspjeli da prođu planinari iz Nikšića 1965. godine. Ipak, tek poslednjih godina doživljava veliku populatnost i postaje atrakcija svima koji žele da pregaze tu netaknutu prirodu. U njemu se može koračati, roniti, plivati, skakati sa nekoliko metara visine u bazenčiće nizvodno, ali nema nazad. Prosto je nemoguće vratiti se. Kada jednom uđete mora se ići samo naprijed ako mislite izaći. Zato se u kanjon Nevidio ne ulazi bez vodiča i pune opreme od neopremskog odijela, kacige, sigurnosnog prsluka i alpinističkih užadi. Sezona kanjoninga počinje kada vodostaj Komarnice opadne, a to je najčešće od jula do septembra. Kamp „Highlander" svakog ljeta organizuje odlaske u kanjon Nevidio i detelja ovog programa možete pogledati na ovoj stranici.

AVANTURE NA DURMITORU

Durmitor nije planina na kojoj je baš moguće izležavanje. Toliko je zanimljivih predjela, vrhova, jezera, staza i aktivnosti koje vas vuku da ih obiđete, da je nemoguće ostati na jednom mjestu. Od raftinga Tarom, spuštanja zip lajnom kod mosta na Đurđevića Tari, planinarenja i osvajanja durmitorskih kota, džip safarija, kanjoninga Nevidiom, vožnje kvadovima, do jahanja pitomih konja, sve su avanture i nesvakidašnje uspomene koje se mogu poneti sa ove planine. Vrlo često treba napraviti dobar plan, kako bi se što više atrakcija isprobalo i što više predijela obišlo.

Planinarenje na Durmitoru

Durmitor je možda i jedna od najpopularnijih gora za planinarenje. Njegovi vrhovi su toliko privlačni, da je velika nedoumica na koji se prvo ispeti. Sa svakog se pruža čudesan pogled i nije lako izabrati kojim redom će biti osvajani. Kroz cijelu planinu iscrtano je više od 500 kilometara markiranih staza, a na svaki vrh se može ispeti sa više strana. Marš ruta ima za svakoga, i one koji se ozbiljnije bave planinarenjem, ali i za početnike. Svakako se najtežim smatra uspon na Bobotov Kuk, a prilično su zahtjevni i usponi na oštre vrhove, preko kamenjara. Ipak ima mnogo i onih lakših staza, koje će omogućiti uživanje u prirodi bez prevelikog znojenja.

Durmitor privlači planinare sa svih krajeva svijeta i dok se krećete njegovim padinama nerijetko ćete čuti različite jezike.

Džip safari

Ko nema mnogo kondicije za pješačke ture po Durmitoru, ili strahuje da neće izdržati njegove uspone, onda je odličan izbor džip safari izlet. On podrazumijeva obilazak „durmitorskog prstena" od Trse, preko Sedla, Žabljaka, Nedajnog, pa nazad do Trse, ali uglavnom na točkovima. To je ruta koja će omogućiti uživanje u durmitorskim ljepotama i poglede na njegove nebeske, stjenovite vrhove, ali i predahe na divnim vidikovcima poput Ćurevca. Usput će se obići i autentična planinska sela. Terenskim vozilima je moguće doći i do nekih nepristupačnijih predjela, pa i pojedinih jezera. Obilazak „durmitorskog prstena" je vožnja od oko 80 kilometara, oko njegovih izdignutih vrhova. Za više detalja i program pogledajte Highlander ponudu.

Rafting Tarom

Rafting Tarom je jedna od najuzbudljivijih avantura u prirodi. Izuzetno je popularan poslednje dvije decenije, jer predstavlja aktivan odmor, prepun adrenalina, uzbuđenja i dobrog druženja prilikom spuštanja niz bukove Tare. Spust gumenim čamcima, ulijetanje u brzake i prolazak kroz netaknutu šumu na obalama rijeke, doživljaji su koji se ne zaboravljaju. Najpopularnija dionica za splavarenje je od Brštanovice do Šćepan polja, jer je u tom dijelu i najviše brzaka i atraktivnih bukova. Mnogi se odlučuju i na duplo dužu trasu od Radovan Luke, ali i cijelim tokom Tare. Tokom raftinga cijeli kanjon Tare odjekuje od vriske, smijeha i galame sa desetina čamaca, kojim upravljaju vodiči za divlje vode (skiperi) sa licencom za bezbijedno splavarenje. Za više detalja i program pogledajte Highlander ponudu.